Piotr Augustyniak (aktor)


Piotr Augustyniak, urodzony 8 czerwca 1932 roku w Kościanie, był wybitnym polskim aktorem, którego kariera obejmowała zarówno teatr, jak i film oraz telewizję. Niestety, artysta zmarł w lipcu 2020 roku w Łodzi, pozostawiając za sobą bogaty dorobek artystyczny. Przez większość swojej kariery był silnie związany ze Sceną Polską w Czeskim Cieszynie, gdzie zyskał uznanie i przychylność widzów, stając się ważną postacią w polskiej kulturze teatralnej.

Kariera

Kariera Piotra Augustyniaka rozpoczęła się w teatrze, gdzie początkowo pracował jako adept. W latach 1951–1959 związany był ze Sceną Polską w Czeskim Cieszynie. Jego oficjalny debiut aktorski na scenie teatralnej miał miejsce 7 listopada 1959 roku. W kolejnych latach, od 1959 do 1960, występował w prestiżowym Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Następnie, w latach 1960–1962, jego kariera kontynuowała się w krakowskim Teatrze Rozmaitości.

W latach 1962–1964 Augustyniak ponownie znalazł się na Scenie Polskiej w Czeskim Cieszynie, a następnie, od 1964 do 1966, występował w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. W okresie 1965–1972 był członkiem łódzkiej operetki, co przyniosło mu wiele doświadczeń i uznania w środowisku teatralnym. Po krótkiej przerwie, od 1972 do 1978 roku, kontynuował działalność artystyczną w tej samej operetce, a od 1981 do 1996 roku ponownie występował w Cieszynie.

Oprócz pracy w teatrach, Piotr Augustyniak zagrał również w wielu filmach, co dodatkowo wzbogaciło jego dorobek artystyczny.

Spektakle teatralne

Scena Polska, Czeski Cieszyn

W latach 1952-1996 Piotr Augustyniak brał udział w wielu spektaklach teatralnych, które zapisały się na kartach polskiej kultury.

  • 1952 – Gwałtu, co się dzieje! jako Filip Grzegotka, w reżyserii Jana Havlaska,
  • 1953 – Mój syn w roli Michała-Affra-Naggy; Braun, pod reżyserią Władysława Niedoby,
  • 1954 – Spryciarz Gelo gdzie wcielał się w Gelo Sebechlebskiego, reżyseria Mirosław Vecera,
  • 1955 – Śluby panieńskie jako Gustaw, reżyser Witold Rybicki,
  • 1963 – Mam`zelle Nitouche w roli Fernanda de Champlatreux, reżyser Zdenek Bittl,
  • 1964 – Widok z mostu gdzie grał Louisa, reżyser Alojzy Nowak,
  • 1984 – Popiół i diament w postaci prezydenta Święckiego, reżyser Andrzej Ziębiński,
  • 1985 – Henryk VI na łowach jako Henryk VI, reżyser Witold Rybicki,
  • 1988 – R.U.R jako inżynier Fabry, reżyser Wojciech Zeidler,
  • 1988 – Wesele pana Balzaca w roli dr Knothe, pod reżyserią W. Rybickiego,
  • 1991 – Skok z łóżka jako Karol-Edward des Saint-Nom, reżyser Jan Klemens,
  • 1991 – Pan Tadeusz w roli Podkomorzego, reżyser Wojciech Jesionka,
  • 1991 – Co nam zostało z tych lat…, reżyser Rudolf Moliński,
  • 1992 – Pierścień i róża jako król Paflagonii Walorazo, reżyser Grzegorz Lewandowski,
  • 1992 – Chłopcy w roli Smarkula, reżyser Marek Mokrowiecki,
  • 1992 – Niespodzianka jako Abramek, reżyser R. Moliński,
  • 1992 – Jak obrabować bank jako Mastellone, reżyser Tadeusz Pliszkiewicz,
  • 1993 – Każdemu wolno kochać, reżyser Tadeusz Wiśniewski,
  • 1993 – Antygona w roli posłańca, reżyser R. Moliński,
  • 1993 – Czarna Julka jako Franz Josef der Erste, reżyser Janusz Klimsza,
  • 1993 – Gang Albertów i panna Matylda w roli barona, reżyser R. Moliński,
  • 1994 – Jak drogie są wspomnienia, reżyser T. Wiśniewski,
  • 1994 – Król IV w roli ministra wewnętrznego, reżyser R. Moliński,
  • 1994 – Dekameron gdzie grał Bartoliego; Cyrulika Simona, reżyser J. Klimsza,
  • 1994 – Szatan z VII klasy jako Paweł Gassowski, historyk, reżyser Zofia Mikulska,
  • 1994 – Moralność pani Dulskiej w roli Dulskiego, reżyser R. Moliński,
  • 1995 – Przekłady jako kapitan Lancey, reżyser Grzegorz Stanisławiak,
  • 1995 – Poskromienie złośnicy w roli Vincencjo, reżyser T. Pliszkiewicz,
  • 1995 – Szczęśliwi we troje jako Verdurin, reżyser J. Klimsza,
  • 1996 – Kopciuszek w roli ochmistrza, reżyser Ryszard Zarewicz,
  • 1996 – Uśmiechnij się, Polaku wg Kabaretu Starszych Panów, reżyser R. Moliński,
  • 1996 – Igraszki z diabłem w roli Karborunda, reżyser R. Moliński.

Stary Teatr im. Modrzejewskiej, Kraków

  • 1959 – Niespokojna starość w roli II studenta, reżyser Władysław Krzemiński,
  • 1959 – Zawisza Czarny w roli dworzanina, reżyser Jerzy Goliński.

Teatr Rozmaitości, Kraków

  • 1961 – Zielony gil w roli Don Antonio, reżyser Jerzy Merunowicz,
  • 1961 – Roxy jako Tony Anderson, reżyser Maria Biliżanka,
  • 1962 – Król i grajek w roli ochmistrza, reżyser M. Biliżanka,
  • 1962 – Świerszcz za kominem jako Obcy Pan, reżyser M. Biliżanka.

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

  • 1964 – Jak wam się podoba jako pan II, reżyser Maria Broniewska,
  • 1964 – Z00 w roli sędziego przysięgłego, reżyser W. Krzemiński,
  • 1965 – Noc listopadowa w roli Zaliwskiego, reżyser Bronisław Dąbrowski,
  • 1965 – Tragedia optymistyczna jako wysoki marynarz, reżyser Lidia Zamkow,
  • 1965 – Opera za trzy grosze jako żebrak, reżyser L. Zamkow,
  • 1965 – Samuel Zborowski, reżyser Jerzy Kreczmar.

Operetka, Łódź

  • 1966 – Fajerwerk w roli Józefa, reżyser Tadeusz Cygler,
  • 1971 – Bal w operze jako Filip, reżyser Henryk Mozer.

Teatr Muzyczny, Łódź

  • 1973 – Kariera Nikodema Dyzmy w roli hrabiego Ponimirski, reżyser Jan Perz,
  • 1978 – Oh! Laleczko… jako Cezary, reżyser Leon Langer.

Filmografia

Filmografia Piotra Augustyniaka obejmuje różnorodne role, które zapisały się w historii polskiego kina. Poniżej przedstawiono jego występy w filmach, które miały szerszy wpływ na odbiorców.

  • 1964 – Koniec naszego świata jako Wirth, lekarz SS,
  • 1964 – Obok prawdy jako Nalazek,
  • 1970 – Dziura w ziemi jako uczestnik narady,
  • 1970 – Twarz anioła,
  • 1973 – Profesor na drodze,
  • 1975 – Dzieje grzechu,
  • 1978 – Do krwi ostatniej…,
  • 1978 – Romans Teresy Hennert,
  • 1978 – Umarli rzucają cień jako tajniak,
  • 1979 – Do krwi ostatniej (serial),
  • 1983 – Złe dobrego początki,
  • 1985 – W cieniu nienawiści,
  • 1987 – Bez grzechu,
  • 1990 – Zabić na końcu,
  • 1999 – Patrzę na ciebie, Marysiu.

Źródło: Filmpolski.pl.

Seriale

  • 1969 – Przygody pana Michała,
  • 1970 – Doktor Ewa,
  • 1974 – Ile jest życia jako celnik czechosłowacki.

Źródło: Filmpolski.pl.

Przypisy

  1. Joanna Wania: Nie żyje Piotr Augustyniak, jeden z założycieli Sceny Polskiej. zwrot.cz, 03.07.2020 r. [dostęp 04.07.2020 r.]
  2. Piotr Augustyniak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 09.04.2021 r.]
  3. a b c d e Piotr Augustyniak w bazie filmpolski.pl

Oceń: Piotr Augustyniak (aktor)

Średnia ocena:4.8 Liczba ocen:20