Maciej z Kościana, postać znana z końca XV wieku, był wykształconym człowiekiem o zasłużonej pozycji w swoim czasie. Zmarł on w sierpniu 1488 roku, a w swoim dorobku posiadał tytuł doktora prawa kanonicznego, co świadczy o jego wysokich kwalifikacjach i zaangażowaniu w prace naukowe i administracyjne.
Jednym z jego znaczących osiągnięć była funkcja rektora Akademii Krakowskiej, co świadczy o jego wpływie na rozwój kultury i edukacji w Polsce w tym okresie. Rola, jaką odegrał w tej instytucji, miała duże znaczenie dla kształtowania przyszłych pokoleń uczonych.
Życiorys
Maciej z Kościana, syn Klemensa, był mieszkańcem z wielkopolskiego Kościana. W 1442 roku zapisał się na listę studentów Akademii Krakowskiej, a trzy lata później osiągnął stopień bakałarza nauk wyzwolonych. Jego kariera w dziedzinie prawa kanonicznego rozwijała się dynamicznie, a w semestrze zimowym 1472-1473 objął stanowisko rektora uczelni.
W 1479 roku został dziekanem Wydziału Prawa. W latach 1472-1487 pełnił również funkcję proboszcza kościoła św. Anny w Krakowie, gdzie rozpoczął dokumentowanie cudów i łask, jakie były przyzywane za wstawiennictwem Jana Kantego.
Maciej z Kościana był osobą niezwykle wpływową w swoim środowisku, a jego działalność duszpasterska miała znaczący wpływ na życie religijne w Krakowie. Po raz ostatni został odnotowany w dokumentach 29 lipca 1488 roku. Następnie, po jego śmierci, 12 września 1488 roku, uczelnia powierzyła probostwo kościoła św. Anny Janowi z Wysokiej.
Warto zaznaczyć, że Maciej zgromadził znaczną bibliotekę, którą zapisał Kolegium Większemu, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój intelektualny i duchowy swojej społeczności.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Bernard Olejniczak | Stefan Jurga | Maciej Antczak | Henryk Śniegocki | Jarosław Piątek | Jerzy FellmannOceń: Maciej z Kościana